De laatste week in Costa Rica: relaxen aan de kust

Dag 20 en 21: Relaxen en surfen in Samara

De eerste ochtend in Samara regende het meteen, we dachten oh nee toch! Gelukkig werd het droog en hebben we de rest van de dag lekker gerelaxed op het strand. Sander huurt een surfboard, dus die is vooral in en op het water te vinden. Stefanie leest lekker haar e-reader op een heerlijk ligbedje onder de parasol (het is warm!). We bestellen een lekkere verse fruit smoothie (hmm mango) of eten we wat. ’s Avonds relaxen in het hotel, beetje Linda’s zomerweek terugkijken en een hapje eten in het stadje. We eten bij een tentje aan het strand. Het begint gigantisch te regenen en te onweren. Een echte Midden-Amerikaanse thunderstorm. We zijn maar lekker blijven zitten tot het een beetje te doen was om terug te lopen. We bestelden nog maar een cocktail en een biertje tot die tijd. De volgende dag is een beetje hetzelfde. Lekker surfen en liggen/lezen op het strand. Lekker eten, lekker drinken. Heerlijk tot rust komen!

Dag 22: Playa Carrillo

We hebben Samara inmiddels ook wel weer een beetje gezien, dus besluiten we naar een strand 10 minuten verderop te gaan. Dit is een heel primitief strand waar je echt alleen zee, strand en palmbomen hebt, geen strandtentjes ofzo. Wel heel mooi hier. We hebben hier voor één nacht een hotel geboekt. Niet zo luxe als die in Samara, maar wel met een heel mooi uitzicht. Vanaf het terras (waar ontbijt etc. plaats vindt) kijk je over het woud en de zee. Echt prachtig. Er zijn ook veel dieren rondom het hotel te vinden: leguanen, koliebrietjes (die van Pocahontas ;-)), papegaaien. Er zouden ook krokodillen onder de brug zitten vlakbij het strand, maar die hebben we helaas niet gespot. In het hotel ontmoeten we een Duitse vrouw, die ons de oren van de kop lult. Ze blijft maar kletsen en stelt ons op het strand voor aan haar man. Het is aardig bedoelt allemaal, maar op een gegeven moment is het wel genoeg haha. Op het strand hangen we een hangmat (geleend van het hotel) tussen twee palmbomen. Hier kun je lekker in chillen, maar helaas begint het na nog niet eens een uur te regenen. Toch maar terug naar het hotel… Na een douche lopen we het dorpje in, maar dit stelt niet veel voor. Er zijn welgeteld drie restaurantjes en verder is er weinig te beleven. Er is in dit gebied niet zo veel te beleven, maar qua natuur is het hier wel heel mooi. ’s Avonds kookt de kok van het hotel voor ons, hij heeft Argentijnse specialiteiten. We eten op het terras met de vuurvliegjes in het gras. Mooi gezicht is dat.

Dag 23: Van Playa Carrillo naar Tamarindo

We besluiten om toch nog een andere plek in Costa Rica op te zoeken en dat is Tamarindo. Dit is een badplaats meer naar het noorden, maar nog steeds aan de westkust. Het is een stuk groter dan Samara, maar toch lijkt het ons leuk om op een andere plek de laatste daagjes door te brengen. Het is weer een flinke ochtend reizen met een paar bussen, maar het gaat ons redelijk vlot af dit keer. In Tamarindo hebben we weer een fijn hotel geboekt met de goede faciliteiten, alleen geen zwembad. Ook hier kun je volop surfen, alleen is het strand wel iets minder mooi. Wel is het een leuker stadje met veel leuke winkeltjes.

Dag 24, 25, 26 en 27: Relax, surf en… relax! Het einde van deze mooie reis!

Na het ontbijt gaan we naar het strand, maar net als wij naar het strand lopen begint het te regenen. Ja hoor… hebben wij weer! Helaas klaart het de rest van de dag niet op. Het blijft wisselvallig regenen en continu bewolkt met alleen maar grijze wolken. Toch huren we een surfplank en gaan we lekker de zee in. Sander surft vooral en hij probeert Stefanie ook wat te leren surfen, maar dit is niet echt een succes. Stefanie houdt zich vooral bezig met foto’s maken van Sander en ‘golfduiken’ (onder de hoge golven door duiken of er over heen). Al met al toch een lekker dagje! We merken dat we nu wel echt in het regenseizoen zitten, want iedere avond regent het pijpenstelen hier en overdag is het ook maar afwachten of het lekker weer is. De volgende ochtend gaan we na een ontbijtje naar een nieuw hotel. We hebben voor de laatste nacht in Tamarindo een super de luxe hotel geboekt met een zwembad waarbij je uitzicht hebt op de zee. Hier brengen we ons laatste dagje door waar we nog even optimaal kunnen relaxen. Heerlijk (Vandaag is het ook mooi weer gelukkig)! De kamer is ook super mooi en heeft een prachtig uitzicht over zee. Een fantastische afsluiter van deze reis, waar we nog even tot rust kunnen komen voor de lange reis terug weer begint. De volgende dag begint de reis terug naar San José, weer een flink aantal uren in de bus. Hier verblijven we nog voor één nachtje in een hostel vlakbij het vliegveld. Op zondag zijn we dan echt aan het einde van onze fantastische reis door Costa Rica en Nicaragua. Om 07.00 uur ’s ochtends vliegen we naar Detroit (met weer een technische tussenstop in Atlanta, dus hopelijk gaat dat goed dit keer!) en vanuit daar naar Amsterdam waar we op maandagochtend weer aankomen. Home sweet home!

Montverde en tijd om te relaxen!

Dag 17: De lange reis naar Costa Rica

Om kwart voor 5 ’s ochtends wordt er door de hosteleigenaar op onze deur gebonkt dat we snel naar het kantoor van de Tica bus moeten. Hij jaagt ons een beetje op, want als we daar aan komen is het loket nog niet eens open. Waarschijnlijk wilde hij ons helpen dat we er zeker van zouden zijn dat we een plekje in de bus van 6.00 uur hebben. Een super relaxte bus met airco, maar daar betaal je ook wel wat meer voor dan een lokale bus. Deze bus gaat ook mee de grens over. Ideaal, onze paspoorten worden in Nicaragua gestempeld door de medewerker van de Ticabus en in Costa Rica hebben we ook redelijk snel onze stempel om naar binnen te kunnen in ons paspoort. Toch zal het weer eens niet zo zijn dat wij wederom weer wat mee maken en de reis niet vlekkeloos verloopt… Na een tijdje doet de airco het niet meer en iets later stopt de bus langs de kant van de weg. De bus is kapot… Met zes man staan ze de bus te repareren aan de achterkant. Er zou een boutje missen. Enfin, na een half uur kunnen we weer verder rijden. Deze bus rijdt rechtstreeks van Managua naar San Jose, maar wij hebben gevraagd om uit te stappen in La Irma. Vanuit hier kun je namelijk de bus pakken naar Monteverde. Helaas moeten we daar nog 2 uur wachten voor de bus komt. Monteverde ligt helemaal in de bergen. Echt een prachtige omgeving. Het ligt vrij hoog, dus is het ook stuk cooler! We komen hier rond 18.00 uur aan. Na een hostel gevonden te hebben in het (toeristische) dorpje, moeten we even bijkomen van de lange reis. Daarna het dorpje verkennen en eindelijk wat fatsoenlijks eten behalve koekjes en chips…

Dag 18: De canopy tour en de ‘fantastische’ nightwalk

Monteverde is een plekje waar een hoop te doen is. Het bekendste is de Canopy tour. Stefanie keek al heel de reis naar dit moment uit, maar we hebben het bewust een beetje voor het laatst bewaard. We worden om half 11 opgehaald. De Canopy tour is echt een soort toeristisch attractiepark. Bij aankomst staan er mannen klaar om je in de teugels te hijsen, vervolgens krijg je een uitleg met een grote groep en dan ga je om de beurt aan de zipline. De eerste twee zijn meer om te oefenen (dan kan je nog terug), daarna komen de echt lange ziplines. Bij ieder platform staat een gast die je los maakt en weer vast maakt aan de volgende zipline. Wat was dit super mega vet!!! Je vliegt aan een kabel over de prachtige groene vallei in de bergen. Echt zo mooi! De tour bestaat uit 15 ziplines en de laatste zijn het heftigst. Eerst heb je twee ziplines die in totaal zo’n 1,6 km lang zijn. Je vliegt dan als superman over de vallei. Echt stoer! Wat een adrenaline kick ook. Sander doet het trouwens super goed met zijn hoogtevrees! Maar dan komt de laatste: de Tarzan swing. Deze is het engst van allemaal! Je loopt op een hangbrug op 45m hoogte, je wordt dan aan het eind van de brug boven de vallei door twee mannen vastgemaakt aan touwen, zodra je vast is doen ze het hekje open en val je naar beneden. Dit was echt zo eng, maar ook zo tof! Je maakt echt even een vrije val in de lucht en daarna zwaai je aan het touw. Stefanie stond daarna wel even een paar minuten te shaken van de adrenaline. Het ging ook zo snel allemaal! Je betaalt er wat voor, maar dit hadden we niet willen missen!

Bij terugkomst in het stadje lunchen we bij een heerlijk tentje! Daarna doen we lekker rustig aan ’s middags, want om 6 uur start de Nightwalk (we kregen een mooie aanbieding om de Canopy tour en de Nightwalk te doen). We lopen met een groepje en een gids het regenwoud in om dieren te spotten in het donker. We verwachten er vrij weinig van (niks kan Tortuguerro nog overstijgen…) en dat is maar goed ook. We zien een wandelende tak (haha), spinnen, schorpioenen, een gif groene slang hoog in de boom, een etende luiaard in de boom en slapende vogels. Niet zo heel spectaculair dus. De wandeling was wat saai en het leek wel of het in de achtertuin was iemand. Ach ja… We hebben weer gelachen. We vonden dit wel ons hoogtepunt van de reis haha.

Dag 19: Weer reizen, maar wel naar het paradijs (Samara)

Om 03.45 uur gaat de wekker, want om 4.20 uur gaat de lokale bus vanuit Monteverde. Gekkenwerk die tijd! Maar veel andere keus hebben we niet, dan zouden we pas om 15.00 uur kunnen en dan ben je pas ’s avonds in Samara. We gaan eerst weer naar La Irma. Als we hier na 2 uur aankomen, moeten we langs de weg op de volgende bus wachten. We zijn er al achter gekomen dat het schema op internet in deze streek voor geen meter klopt… Er wordt ons al verteld dat de bus naar Nicoya pas om 8.30 gaat. Pff… We hebben uiteindelijk ruim 3 (!!!) uur moeten wachten op de bus en dat ’s ochtends vroeg. Wat een hel was dat. We hadden de moet bijna opgegeven en wilde onderhand een taxi pakken, tot de bus toch éindelijk komt. Gelukkig verloopt de overstap in Nicoya wel wat soepeler. Om 12.30 uur komen we dan eindelijk aan in Samara. Dit is een badplaats aan de westkust. We hebben hier een heerlijk hotel geboekt met airco en een zwembad! Hier gaan we de komende drie dagen (minstens) even volop genieten na al dat reizen en al die activiteiten.

De laatste dagen in Nicaragua

Dag 15: Van Leon naar Somoto

We pakken de bus naar Esteli. Dit keer hebben we een minivan, maar wel openbaar vervoer, die rechtstreeks rijdt. Beter dan zo’n chickenbus! Al leek dit ook bijna een chickenbus zo vol gepropt als ie was. Als alle stoelen bezet zijn betekent het niet dat het busje ook vol is… Er worden gewoon nog stoelen gecreëerd. In Esteli pakken we een chickenbus naar Somoto (helemaal in het noorden van Nicaragua, bijna bij de grens van Honduras). In de bus moeten we meteen aan Diede denken. Er zit schuin voor ons een man met een super kleine pup in een kartonnen doos met gaten. Het beestje piept als een gek, maar die man houdt steevast de deksel erop. Zo zielig! Diede zou gek worden en die pup pakken, dachten we meteen. De vrouw voor ons dacht zo ongeveer hetzelfde en nam de pup op schoot. Het beestje leek dorst te hebben, dus heeft Sander een leeg flesje kapot geknipt als bakje en daar water in gedaan. De pup kwam weer een beetje bij. Echter de man keek de rest van de busreis helemaal niet om naar de pup. Dat deed hij pas toen hij uitstapte en de pup weer oppakte bij de vrouw. Echt sneu! Hopelijk krijgt de pup een goed baasje. Als we in Somoto aankomen worden we meteen aangesproken door een jongen die de canyontour aanbiedt en daarbij een hostel. We lopen met hem mee. Het is helaas wel een dorm, maar we lijken maar met z’n tweetjes te zijn. We boeken de tour bij hen voor de volgende dag om half 8 ’s ochtends. Somoto is een leuk stadje wat niet echt gericht is op toerisme. Er zijn daarom weinig restaurantjes, eigenlijk maar twee: een goedkope en een duurdere. Aan het eind van de dag is er groot feest in de stad en er komt een soort van optocht langs ons hostel. Er is feest vanuit de democraten in verband met een nieuwe president die gekozen moet worden in november. We gaan hier even kijken naar de dansende mensen en eten wat van de kraampjes. In het hostel zit ook een Fins meisje. Ze reist de wereld rond. Aardig meisje, maar wel een spraakwaterval. We komen er achter dat er geen water is ’s avonds. Geen een kraan of douche doet het… Het is een heel goedkoop hostel, maar dat is ook aan alles te merken. Gelukkig slapen we er maar een nachtje. Later op de avond komt er ook ineens nog een familie (met kind) in het hostel slapen, maar gelukkig niet bij ons op de kamer.

Dag 16: De canyontour in Somoto

We zijn maar voor een ding naar Somoto gekomen en dat is de canyontour. De natuur is hier echt prachtig. Er zijn hier geen vulkanen, maar wel een prachtig landschap qua bergen en groen. Met onze gids en het Finse meisje gaan we met de taxi naar de start van de tour. We wandelen eerst zo’n 3km naar beneden. Daar komen we bij de rivier die tussen de mega hoge rotsen loopt. Super mooi gezicht! In het begin is het vooral over gladde stenen lopen, maar na een tijdje wordt het water diepen en moeten we zwemmen. Het water is super mooi en echt bizar mooi hoe je tussen die rotsen zwemt. De tour bestaat uit veel zwemmen (wat heerlijk is met die warmte), van rotsen af springen en af en toe stukken lopen over de stenen. We hebben hier goed de waterproof/onderwater camera kunnen gebruiken! Na zo’n 2,5 km komen we aan bij een bootje dat ons verder vaart over de rivier. Vanaf daar is het nog zo’n 3km bergopwaarts lopen naar de weg waar we weer de bus pakken naar het dorp. Echt een te gekke ervaring weer! In het hostel kleden we ons om, pakken we onze spullen en lunchen we snel even bij een tentje. Om 14.00 uur pakken we weer de bus naar Managua (de hoofdstad) om daarna verder te reizen naar Costa Rica. We moeten nu een heel eind reizen aangezien we dus helemaal in het noorden zijn en dus weer terug moeten. Gelukkig is de expres bus naar Managua wel een hele relaxte bus dit keer! Mag ook wel als je ruim 4 uur moet reizen. In Managua komen we aan op een afgelegen busstation. We nemen een taxi naar een hostel wat aangeraden wordt door de taxichauffeur, omdat het naast het busstation van de TiCa bus ligt. Deze bus pakken we de volgende dag naar Costa Rica. Hopelijk komen we dezelfde dag nog aan in Monteverde. Het hostel is gelukkig maar voor een nachtje, want het lijkt hier niet super veilig in deze buurt. Gelukkig is de eigenaar wel heel aardig, ondanks dat hij geen Engels kan.

We zullen Nicaragua missen! Wat een fantastisch land! Het heeft ons hart zeker gestolen! Lieve behulpzame mensen, mooie natuur en een mooie cultuur! En niet zo toeristisch als Costa Rica :-)

Granada, Leon en Volcanoboarden op Cerro Negro

Dag 12: Granada en de eilandjes

Heerlijk om ’s ochtends even wakker te worden met een duik in het zwembad! Na rustig aan op te staan gaan we door Granada lopen. Het is al flink heet zo aan het begin van de dag. We lopen een rondje om de hotspots te zien. Wat is Granada een mooie en fleurige stad! Op de markt kom je in het echt chaotische Nicaguraanse leven terecht. Na de lunch nemen we nog weer even een duik in het zwembad in het hotel om af te koelen. Aan het eind van de middag gaan we (met dezelfde tour operator als ie van de lavatour) in een bootje langs de eilandjes van Granada. Voor Granada liggen namelijk zo’n 260 kleine eilandjes waar je met een boot door heen kan varen. We weten niet zo goed wat we er van moeten verwachten, maar blijkbaar staat er op zo’n eilandje vooral vaak een huis van een rijk persoon. Onze gids vertelt het wel heel leuk allemaal. Beetje jammer alleen dat het het eerste half uur super hard begint te regenen. We komen ook langs het monkeyeiland. Deze aapjes kan je voeren. Ze zijn van iemand die graag aapjes wilde houden en ze dus maar op zo’n eilandje heeft gezet. Terug gekomen in het centrum van Granada hebben we heerlijke falafel en shoarma gegeten bij een wat luxer tentje.

Dag 13: Leon

Als we ’s ochtends op het gemak opgestaan zijn, gaan we brunchen bij een tentje wat Jerry (de Ierse hoteleigenaar) aanraadt. Stefanie eet daar de lekkerste pancakes ever met banaan en chocoladestukjes erdoor. Jammie! Daarna worden bij het hotel opgehaald door een busje dat ons naar Leon brengt. Normaal pakken we de chickenbus, maar dit keer wilde even een keertje wat luxer reizen en het was nu ook prima betaalbaar (niet van die schandalige prijzen zoals in Costa Rica). Met dit busje zijn we binnen 2 uur bij ons hostel. ’s Middags lopen we een toeristisch rondje door de stad. Leon staat bekend om al zijn kerken. Het lijkt qua cultuur en kleuren een beetje op Granada, maar toch vinden wij Granada veel gemoedelijker en mooier. Aangezien het zondag is en een soort van feestdag is bijna alles dicht, ook de grote kathedraal. Daarom is er weinig leven op straat. We komen ook nog langs een soort van optocht, dit heeft iets met carnaval te maken (ze zijn hier katholiek over het algemeen). Helaas kunnen we dus niet de kathedraal op, want dat schijnt ontzettend mooi te zijn. Na een hapje gegeten te hebben, chillen we nog in de binnentuin van ons hostel en proberen we een plan de campagne te maken voor onze volgende reisbestemming, wat nog best lastig is.

Dag 14: Volcanoboarden op Cerro Negro

Na ontbijt in het hostel worden om we om 8 uur opgehaald voor de tour naar de Cerro Negro. Dit is een vulkaan die in 1999 voor het laatst uitgebarsten is. Het bestaat er volledig uit lavabrokken. Met ons board en rugzakje gaan we de vulkaan op. De tocht naar boven is al super mooi! Je hebt boven echt een geweldig uitzicht over de vallei en over andere vulkanen. We zijn dan op zo’n 700m hoogte. Onze gids is ook erg grappig. Hij is helemaal fan van alle Nederlandse dj’s. Dus genoeg gespreksstof. Eenmaal boven worden we toch best zenuwachtig (vooral Stefanie), want het is toch echt wel hoog en steil zo van bovenaf. Boven op kun je ook echt mooi in de vulkaan kijken. Zelfs de lavastenen zijn daar heet. De vulkaan is dus nog steeds actief. Dan is het moment daar…We mogen onze blauwe pakken aantrekken (die bij Sander een beetje krap is) en onze bril en handschoenen aan doen. Nog even een laatste foto en dan is het tijd om naar beneden te glijden op ons board. Onze gids gaat halverwege staan om ons te filmen en geeft telkens een seintje als je mag gaan. Gelukkig kan je zelf bepalen hoe hard je gaat door met je voeten te remmen. Wat was dat vet om te doen! Beneden aangekomen zit het zand/steentjes over al! Ook in je oren. Het was even spannend vooraf, maar uiteindelijk echt super tof!

Zodra we terug komen even douchen, lunchen en dan nog even het stadje in. Nu is de kathedraal wel open en kunnen we dus naar boven. Op het dak van de kathedraal is het prachtig. Het dak bestaat uit witte bollen. Je moet zelfs je schoenen uit om er te lopen. Daarna drinken we nog even een lekkere koude Victoria Frost (lokaal bier) tegenover de kathedraal. Nu weer voorbereiden op de reis naar de volgende bestemming: Somoto!

Touren op de motor en de binnenkant van de aarde

Dag 9: Isla de Ometepe

We vertrekken na het ontbijt met de bus richting de boot naar Isla de Ometepe. Isla de Ometepe is een eiland in het meer van Nicaragua dat ontstaan is uit twee vulkanen. Het worden ook wel de twee tieten genoemd, aangezien het daar een beetje op lijkt. De boot naar Isla de Ometepe deinst nogal op de golven, maar gelukkig helpen de gemberpillen goed tegen de reisziekte (voor Stefanie). Helaas liggen ook deze vulkanen in de wolken als we aankomen. Aangekomen op het eiland gaan we direct naar het hostel wat we al opgezocht hadden, the Lazy Crab. Dit ligt in het stadje Balgue, vlakbij Santa Cruz waar Sanne en Thomas ook zitten. Echt een super leuk hostel in Jamaicaanse sferen, dus met heel veel kleur en een gezellige plek met relaxte stoelen en hangmatten. In het hostel is ook een Nederlandse meid die een relatie heeft met de hosteleigenaar. Zij kan ons dus ideaal tips geven voor op het eiland. We huren bij hen meteen een motor voor 1,5 dag. Dit is een soort crossmotor, bijna een scooter, maar dan beter. Die middag gaan we alvast een beetje rond touren op het eiland en genieten we van een lekkere lunch met een mooi uitzicht aan het meer. Helaas begint het af en toe wel te regenen. ’s Avonds gaan we eten bij El Bamboo, een restaurantje in ons plaatsje. Wat hebben we daar heerlijke vis gegeten! Dit was erg goed en ook veel! Vooral Sander heeft erg genoten van zijn vissen.

Dag 10: Lekker touren over het eiland

’s Ochtends starten we meteen met de motor. Eerst rijden we naar een tentje om te ontbijten. Daarna rijden we een stukje terug om naar de waterval te rijden die op de vulkaan is. Er loopt eigenlijk maar één weg over het eiland, die op de meeste stukken verhard is, maar hoe dichter je bij de entree van de waterval komt hoe slechter de weg wordt. Het is eigenlijk gewoon één hobbel de bobbel weg van losse stenen. Met een scooter is zou dit echt niet te doen zijn (wat sommige mensen toch wel doen), maar gelukkig hebben mij een motor die goed mee veert en alle scooters in haalt. Al is het soms wel even spannend! Aangekomen bij de entree van de waterval vertellen ze ons dat we 2 km naar boven moeten lopen. Op de weg naar boven zien we dat het zelfs 3 km is. Het is bergopwaarts continu en al flink warm, dus we gaan echt kapot! Als we die 3 km gehad hebben, denken we eindelijk bijna bij de waterval te zijn. Maar helaas… Schijn bedriegt. Het is nog een hele hike naar boven, die alleen maar zwaarder en zwaarder wordt. Op een gegeven moment komen we bij de rivier waar we moeten hiken over gladde stenen. Het klimaat verandert enorm als je steeds hoger komt, een stuk koeler in ieder geval. Het begint ook nog eens te regenen, aangezien we bijna in de wolken komen. Het was dus niet ‘even naar de waterval’, maar een enorme hike van zo’n 1,5 tot 2 uur. Gelukkig was het het waard! Het is echt een hele bijzondere waterval. Het water stroomt langs een lange muur. En toen moesten we weer naar beneden, wat Stefanie vaak nog het engste vindt met al die gladde stenen. We hebben het overleefd! Na de waterval zijn we gaan lunchen bij een Grieks tentje wat we tegen komen. Hier hebben we echt heerlijk gegeten en het mannetje wat het runde was ook erg schattig. Hier ontmoeten we nog een Nederlands stel waar we wat ervaringen mee uitwisselen. Daarna touren we nog lekker verder over het eiland, maar echt tijd om nog andere dingen te zien zoals de laguna hebben we niet meer. Op het eiland zelf is al genoeg te zien. Bijzonder hoe de mensen hier leven, allemaal heel puur. Er lopen ook overal honden, varkens, kippen, paarden of koeien op de weg. Op het einde van de dag hebben we nog met Sanne en Thomas kunnen meeten en hebben we nog even een drankje gedaan.

Dag 11: De binnenkant van de aarde

Vandaag reizen we weer verder naar Granada. Eerst met de boot van het eiland af. Dit keer een veel grotere en dus minder deinzende boot, gelukkig! Daarna met de bus naar Granada (waar we dat Nederlandse stel ook weer tegen komen). Aangezien we de afgelopen week best slecht hebben geslapen door de warmte en doordat we vaak een heel basic hostel hebben met een slecht matras en een ventilator, hadden we nu eens even behoefte aan een iets luxer hotel met een goed matras en een airco. Na een paar hotels te hebben bezichtigd, besluiten we in een mooi hotel te overnachten in het centrum waarvan een Ierse man de eigenaar is. Hij is echt super aardig en hij biedt ons nog veel meer dan alleen een airco. Het binnenplaatsje bevat een zwembad en ziet er echt super leuk uit. We mogen gratis zijn fietsen lenen om door de stad te gaan en we mogen van alles pakken aan eten en drinken (popcorn, bananen, donuts, water, bier). Super chill! Hij informeert ons ook heel goed over alles in en rondom de stad. We boeken meteen de lavatour via hem. Eerst even afkoelen in het zwembad en dan worden we opgehaald door de gids van de lavatour. We gaan naar de Masaya vulkaan. Hier kun je op één van de weinige plekken in de wereld op 200 meter afstand de lava zien stromen. Doordat het lava zo omhoog is gekomen, is het nu een toeristische trekpleister geworden. Iedere avond staan er honderden auto’s in de rij om het te bezichtigen. Telkens mag er een groep van 20 auto’s door om naar boven te rijden en om dan vervolgens een kwartier tot twintig minuten in het binnenste van de vulkaan te kijken. Daarna mag de volgende groep. Dit is echt een super vette ervaring! Hoe kan je ooit nog zo dicht bij het binnenste van de aarde komen? National Geographic is hier ook aan het filmen, zij gaan nog iets meer de vulkaan in. Van de week is zelfs een man van NG de vulkaan in geweest, dit werd live uitgezonden op Facebook. Na de lavatour eten we hapje bij het restaurant wat onze hoteleigenaar aanbeveelt en waar hij zelf ook iedere avond eet. Daarna heerlijk slapen in de airco!!

Welcome to Nicaragua!

Dag 7: Reizen naar Nicaragua

Om 06.15 uur pakken we de bus naar Nicaragua. De rit tot de grens duurt ongeveer 6 uur. We zitten 5 uur lang in dezelfde bus, die nogal crappy is. We hadden wel een betere bus verwacht voor zo’n lange rit. Als we dichtbij de grens komen zien we langs de weg tientallen tentenkampen met vluchtelingen. Ze lijken uit Afrika te komen. De grens overgaan is weer een hele ervaring op zich, je wordt van het kastje naar de muur gestuurd. Eerst departure tax betalen, dan hebben we een stempel nodig om Costa Rica uit te komen en dan moet je ongeveer een kilometer lopen over de grens om Nicaragua in te gaan. Er staan overal militairen, maar echt gestructureerd is het niet. Je kan zo langs het douane kantoortje het land in lopen. Toch hebben we die stempel voor Nicaragua natuurlijk wel nodig. Om het land in te komen moet je met dollars betalen. Wij waren hier op voorbereid dus hadden genoeg dollars mee. Echter een Canadees stel wat in onze bus zat, had geen dollars mee. Pinnen daar lukte niet. Ze zouden terug moeten naar Costa Rica om dollars te pinnen, echt heel sneu! Dus hebben wij maar wat dollars geleend wat genoeg was om de grens over te komen. Ze waren ons natuurlijk enorm dankbaar. In Nicaragua stap je meteen een totaal ander land binnen. Minder georganiseerd en gestructureerd, minder schoon. Na onze stempel te hebben ontvangen zoeken we een bus naar Rivas. We kunnen nog net mee met de bus die weg wil rijden. Na een paar minuten stopt de bus en komt er een (super autoritaire) militair binnen. Je moet je paspoort laten zien. Twee gasten schuin achter Stefanie zitten in de nesten… Een van die mannen zweet zo hard en kijkt zo angstig, echt ontzettend zielig. Ze worden uit de bus geplukt en moeten meekomen met de militair. Ze mochten dus blijkbaar niet het land in… Wat een harde wereld. In Rivas worden we gedropt in de middle of nowhere in de stad en moeten eerst een flink stuk lopen en zoeken naar de bus die naar San Juan del Sur gaat. Het is meteen zo’n ander land! Overal kraampjes en van die tuktuk fietsen. Als we het busstation hebben gevonden, moeten we (samen met een Nederlands gezin die we daar tegen komen) lang wachten tot de bus komt. Er staan al een hoop mensen te wachten voor de bus met tassen vol voorraad aan eten. Als de bus komt proppen we ons zelf naar binnen. De bus is zó vol en zó warm, maar voor we gaan moeten eerst even alle verkopers door de bus. Man man man, niet te geloven! Je wordt in de hitte plat gedrukt in het gangpad. Als de bus eenmaal rijdt is het prima te doen. We raken aan de praat met de Nederlandse man (van het gezin). Zij hebben al een hoop gezien van Costa Rica en Nicaragua, dus hij heeft ons veel tips gegeven. Eindelijk komen we dan aan in San Juan del Sur. We vinden na een paar bezichtigingen een leuk hostel, waar je ook lekker buiten kan zitten. San Juan del Sur is een badplaats waar veel gesurft wordt. ’s Avonds hebben we afgesproken met een collega van Sander samen met haar vriend (Sanne en Thomas). Zij reizen namelijk ook rond in Nicaragua en dit is een leuke plek om te meeten. Echt een super gezellige avond, we hebben lekker gegeten en biertjes gedronken.

Dag 8: Lekker relaxen en surfen in San Juan del Sur

Vandaag kunnen we weer lekker uitslapen, al lukt dat Stefanie helaas niet. We ontbijten bij een leuk tentje in de straat en daarna gaan we op zoek naar een shuttle naar het strand en een zwembroek voor Sander. Hij heeft zijn zwembroek namelijk thuis laten liggen… Hij lag klaar, maar op de een of andere manier is hij niet in zijn tas beland ;-) (geldt ook voor z’n regenjas). Om half 10 vertrekken met een jeep en surfplanken boven op naar één van de 15 strandjes rondom San Juan del Sur. We hebben één surfplank gehuurd. Hermosa beach is echt een super leuk strand, met leuke zitplekjes en hangmatten. Het is ook echt een mooi strand en er zijn giga hoge golven. Goede surfgolven dus! Een heerlijk relaxed dagje wat bestaat uit: op een bedje op het strand liggen en surfen (of in de golven springen en foto’s maken met de onderwater camera). Zo’n dagje hadden we wel even nodig na al dat reizen de afgelopen week. We zijn wel mega verband, ondanks het insmeren. ’s Avonds lekker een hapje eten in het stadje. Morgen weer reizen naar de volgende bestemming: Isla Ometepe. Daar zullen we Sanne en Thomas waarschijnlijk ook weer zien.

La Fortuna - Arenal vulkaan

Dag 5: De reis van Tortuguero naar La Fortuna

Om 05.00 uur staan we weer op om met de boot mee te gaan. Vandaag hebben we een lange reis te gaan. We hebben namelijk besloten om met het openbaar vervoer naar La Fortuna te gaan. Dit zal een hele dag kosten. We konden er voor kiezen om met een directe shuttle te gaan, maar hier vragen ze onwaarschijnlijk veel geld voor. Dus besparen we daar op! Na een uur met de boot komen we weer aan in La Pavona, waar we ook opgestapt waren. Daar pakken we de eerste bus. In deze bus ontmoeten we een Nederlandse jongen die net zijn stage heeft afgerond in Tortuguero. Hij studeert biologie en liep stage in het onderzoekscentrum. Hij hielp ook bij de schildpadden ’s nachts op het strand. Via hem komen we te weten dat de mensen dus juist de schildpadden echt beschermen. Er wordt namelijk nog regelmatig een schildpad gedood door de locals en gebruikt om te eten. Super zielig! Vanuit het national park lopen ze dus op het strand om er voor te zorgen dat die schildpadden hun ding kunnen doen. De jongen was een spraakwaterval, maar dit maakte de busreis wel gezellig en daarnaast kon hij ons een beetje helpen bij het eerste busstation. De bussen sluiten prima op elkaar aan bij ieder station. Mensen zijn ook heel behulpzaam hierin Costa Rica. Ze wijzen je (in gebrekkig Engels of gewoon in het Spaans) naar de juiste bus. Na 4x overstappen en 9 uur later komen we dan eindelijk aan in La Fortuna. Hier hebben we de vorige dag alvast een hostel geboekt, omdat we ook hier weer merkte dat heel veel vol zit of het wordt heel duur. We hebben twee bedden geboekt in het backpackers resort (met zwembad!). Klinkt te gek, maar in werkelijkheid valt het een beetje tegen. Het is eigenlijk een oud resort met hotelkamers, maar van die hotelkamers hebben ze dorms gemaakt (dan slaap je met meerdere mensen op een kamer, in een stapelbed). We slapen met 4 anderen in een kamer. Eerst even een lekkere duik in het zwembad! We merken dat we allebei ontzettend moe zijn van al dat reizen, beetje balen dus dat je dan juist in zo’n gedeelde kamer zit. Na even een pizza gegeten te hebben bij een lekker Italiaans restaurant naast het hostel, ploffen we neer boven op ons stapelbed. Nadat we onze kamergenoten ontmoet hebben (twee Canadese meiden en een Zwitsers stel), gaan we proberen te slapen. Super vroeg, maar dit hadden we even nodig. Voor de volgende nacht hebben we een ander hostel gevonden in La Fortuna, waar we lekker onze eigen kamer hebben.

Dag 6: Eindelijk ‘uitslapen’

Eindelijk konden we vandaag eens even uitslapen! Aangezien we al vroeg sliepen, waren we ook al redelijk vroeg weer wakker natuurlijk. Maar het was fijn dat we eens even niet ergens naar toe moesten zo vroeg. We hebben onze tas gepakt en zijn in een leuk tentje vlak naast ons hostel op het gemak gaan ontbijten. Heerlijke dikke pancakes met maple syrup en fruit, yummie! Daarna zijn we naar het hostel gegaan wat we de avond ervoor hebben gevonden. Hier hebben we lekker weer een eigen kamer waar we onze spullen kunnen uitstallen. De man van het hostel is ook echt super vriendelijk. Hij geeft ons tips en de tour naar de vulkaan is bij hem veel goedkoper. We geven aan graag nog meer luiaards en toekans te willen zien. Deze beste man laat ons zien dat er gewoon een luiaard in een boom voor het hostel zit! Super vet! We hebben ook echt een mooie foto van hem, waarbij je z’n hoofdje ook ziet. ’s Ochtends lopen we eerst naar een plek vlakbij het stadje wat de man heeft aangeraden. Hier kan als je Tarzan aan een touw in het water plonsen vanaf een steen. Dit is een heel mooi plekje in de rivier. Leuke ervaring en het heeft weer mooie actie foto’s opgeleverd! Bij terugkomst gaan we nog even lunchen en dan worden we rond 14.00 uur opgehaald voor de tour. Het busje zit al bomvol en de gids is een Bassie (grapjas). Eerst gaan we naar een uitkijkpunt waar we de vulkaan Arenal en het meer kunnen zien. Helaas is het (zoals heel vaak) erg bewolkt en kunnen de top van de vulkaan niet zien. Vervolgens gaan we een trail doen. We lopen op een pad op weg naar een waterval. Bij de waterval gaat het (net zoals onderweg naar de vulkaan) ontzettend regenen. Welcome to the rain forest! Bij de waterval gaan veel mensen van onze groep zwemmen. Wij blijven boven aan wachten en bekommeren ons om de poncho zodat Steef en de spullen niet al te nat worden. Steef de pakezel lijkt net Quasimodo. Bij het vervolg van de trail gaat het alleen maar harder en harder regenen, niet normaal! Iedereen is zijk nat. Dan gaan we naar een plek waar dé bijzondere kikkers van Costa Rica zitten. Heel tof, die fel groene kikkers met rode ogen! Die wilden we graag nog zien. Na een mini museum gezien te hebben gaan we weer in de bus richting La Fortuna met een stop bij de hot springs. In de rivier is namelijk een gedeelte met hot springs. Wij zijn hier niet in geweest, omdat we de zwemspullen niet aan hadden en omdat we net een beetje droog waren. Het nadeel van een tour: je bent altijd afhankelijk. We hebben wel weer onze ogen uitgekeken naar de groep waar we mee waren. Er waren maar 5 normale mensen van de 20 (wij, een Duitse jongen waar we veel mee hebben gepraat en nog een ander stel). Verder was er een groep met Franse jongeren en twee begeleiders, dit waren echt asociale kinderen zonder opvoeding. Daarnaast een Canadees stel dat ook niet helemaal spoorde met hun te kleine zwembroekjes. En dan was er nog een Amerikaanse oudere man die continu achteraan liep en echt heel raar was. Aan het einde kwamen we er achter dat hij gewoon heel de tijd wiskey zat te drinken en weed aan het roken was. Dat verklaarde zijn wazige gedrag. Morgen weer vroeg op om naar Nicaragua te reizen!

Tortuguero National Park

Dag 3: Op naar Tortuguero!

Om 05.00 uur stond de taxi klaar naar het vliegveld om daar opgehaald te worden door een shuttlebus die ons naar Tortuguero zou brengen. Deze reis verliep ook weer anders dan gehoopt… De eerste twee uur bestond bij ons uit andere mensen ophalen bij hun hotel in en rondom San Jose. Dat schoot niet echt op dus. Vervolgens worden we gevraagd even in de lobby van een hotel te wachten, want de andere bus (waar al mensen naar overgeplaatst waren vanuit onze bus) was kapot gegaan. Er moest dus een andere bus komen. Dit duurde iets van 1 à 2 uur voor die bus er eindelijk was. Nu konden we écht vertrekken naar Tortuguero. Onderweg begint het al flink te regenen. Je merkt meteen dat je in het regenwoud bent. Het is wel allemaal zo mooi groen! Na een uurtje stoppen we bij een restaurant waar we (eindelijk!!!) ontbijt krijgen. Daarna is het nog zo’n 1,5 uur rijden, waarbij het laatste deel een grote hobbelweg is. Onderweg komen we trouwens de eerste luiaard tegen! Hij hangt langs de weg opgerold aan een kabel. Rond 12 uur komen we aan bij de opstapplaats voor de boten (vooraf aan de reis werd gezegd dat we om 12 uur in Tortuguero zouden zijn). Dit was wel een hele leuke manier van reizen! Met een motorboot over de rivier door het regenwoud in de regen. Super mooie natuur! De rest van de mensen in onze boot worden afgezet bij hun hotel, want die hebben een meerdaagse tour geboekt. Wij worden afgezet in het dorpje Tortuguero zelf. Hier hebben we gisteren toch nog maar een hostel gereserveerd via internet, want we zagen dat door het hoogseizoen ontzettend veel al was volgeboekt. We wilden het risico niet lopen. Nadat we ons hostel hebben gevonden, hebben we meteen een kano tour door het nationaal park geboekt voor morgenochtend en de schildpaddentocht voor morgenavond. Daarna hebben we het dorpje verkend en een hapje gegeten. Ontzettend leuk en schattig dorpje! Het is er wel nat, maar dat hoort hier gewoon. We hebben aapjes en vogels (speciale vogel hier: mekakie) in de bomen gespot en een stukje aan het strand gelopen. Daarna even lekker bijgekomen in ons hostel van al dat gereis de afgelopen dagen. Morgenochtend weer heel vroeg op voor de kano toer!

Dag 4: National park Tortuguero

Om kwart voor zes werden we verwacht bij onze gids die de kano tour zou doen. Na een ticket gekocht te hebben bij de entree van het National park mogen we dan de kano in. We hebben geluk, want we zitten namelijk maar met zijn tweetjes (en gids) in een kano in plaats van nog 4 man. Met z’n drieën peddelen dus. Wat een super ervaring! We varen langs de kant van de jungle en door de jungle heen. Onze gids heeft mega goede ogen, want hij ziet soms op meest onopvallende plekken bijzondere dieren! Bijzondere vogels, een slang, een luiaard, brulapen, spidermonkeys, een kaaiman, schilpadden, spinnen en andere bijzondere reptielen. Het is ook zo mooi om al die dierengeluiden te horen. Af en toe vliegt er ineens een groep papegaaien over boven je hoofd. We hadden ook nog eens super mooi weer, wat niet zo vanzelfsprekend is. De afgelopen dagen heeft het namelijk alleen maar geregend. De gids neemt echt de tijd om dieren te spotten. We hebben mooie foto’s kunnen schieten dankzij onze camera! Na een kanotocht van 2,5 uur komen we weer in de village. Daar even wat eten en dan zelf op pad in de jungle via de trail die er loopt. Het is erg modderig dus huren we toch maar kaplaarzen. Nou dit bleek achteraf niet nodig te zijn. Het was alleen in het begin zo modderig, daarna was het prima te doen. Dat liep dus voor geen meter… Alles schaafde en het was nog eens extra warm. Tijdens het lopen komen we vooral reptielen, insecten, spinnen, vlinders en apen tegen. Even schrikt Stefanie zich rot, omdat er een kleine fel groene slang oversteekt op het pad. Wel een mooi beestje! Na de wandeltocht, wat toch best lang was zo met die kaplaarzen, moeten we even bij komen met wat eten en een koude douche. Even af koelen! Het is namelijk ontzettend warm vandaag, omdat de zon continu schijnt. Daarom zijn we maar even gaan uitwaaien in de schaduw aan het strand. Daarna hebben we alvast onze spullen gepakt om morgen weer op reis te kunnen en de volgende bestemming voorbereid (La Fortuna). Om 18.00 uur krijgen we te horen dat we met groep van 22.00 uur mee mogen voor de turtlewalk (er gaat ieder avond een groep om 20.00 uur en een groep om 22.00 uur). We hebben eerst heerlijk gegeten bij restaurantje Miss Miriam. Sander genoot van lekkere kip (en het was ook veel, dat is zeer belangrijk voor Sander) en Stefanie van beef. Terug in ons hostel moeten we nog best lang wachten op de turtlewalk, terwijl we super moe zijn. Even een uurtje slapen dan maar en dan gaan we eindelijk naar het strand! We lopen met een groep (ook weer dat ene Franse stel wat we iedere keer overal tegen komen sinds we gestrand waren in Detroit) en de gids naar de zone op het strand waar wij de schildpadden mogen zien. Er zijn bij zo’n zone meerdere groepen met een gids en er is een spotter. Hij gaat op het strand de schildpadden spotten en wacht op het juiste moment tot we kunnen kijken. Als de schildpad namelijk de eerste fases doorlopt (een gat gaat graven) en in de gaten heeft dat er mensen zijn zal hij weer terug gaan naar de zee. Pas als de schildpad vast zit in zijn gegraven gat, begint hij met eieren ‘ploppen’. Op dat moment mogen wij bij de schildpad kijken. Super ervaring om dit mee te maken! Je ziet een mega schildpad (tussen de 1 en 2 meter) liggen die zo’n 60 tot 100 eieren ‘uitpoept’. Het lijken net pingpong ballen. Op een gegeven moment gaat ze het gat weer dicht maken met haar vinnen. Ze camoufleert het zo, zodat niemand (voor andere dieren ook) weet dat daar een nest is. Op een gegeven worden we geroepen dat er een eindje verderop op het strand een schildpad terug de zee in gaat. We rennen er met z’n allen naar toe om te zien hoe hij terug schuift over het strand. Daarna kunnen we nog zien hoe ‘onze’ schildpad weer terug de zee in gaat. Echt heel vet! Helaas mochten we geen foto’s maken, dus hebben we het niet vast kunnen leggen. De schildpadden schrikken van fel licht. Er mag alleen rood licht gebruikt worden door de gids. Na deze super ervaring terug naar het hostel (00.30 uur) om een paar uurtjes te slapen voor we weer mee moeten met de boot om 05.30 uur.